Wirus HIV
Ludzki wirus nabytego niedoboru odporności wiąże się z wieloma problemami dla osoby zakażonej. Powoduje ona zmniejszenie poziomu odporności. W jaki sposób dochodzi do jej zakażenia? Czym jest HIV? Jak zapobiegać jego rozprzestrzenianiu się?
Na te i szereg innych pytań odpowiemy, na łamach artykułu.
Zakażenie ludzkim wirusem nabytego niedoboru odporności, czyli HIV jest powodowa między innymi kontaktami seksualnymi, z krwią, lub przekazywana wertykalnie. Dochodzi do niej w wyniku stosunku seksualnego lub kontaktu z krwią osoby zakażonej wirusem HIV. Sposób zarażenia nazywany wertykalnym polega na przeniesieniu wirusa z zakażonej matki na dziecko. Może odbyć się w trakcie ciąży lub karmienia. Genezy wirusa należy doszukiwać się wśród małp afrykańskich. Zakażenie człowieka pierwszy raz nastąpiło około 100 lat temu. Jeszcze w XX wieku pod koniec lat 70. HIV ze względu na międzykontynentalne przemieszczanie się ludności dostać się do Europy.
Czym jest HIV?
Już w 1983 roku nastąpiło pierwsze wyizolowanie wirusa. Dokonanie pierwszych testów związanych z zakażeniem było możliwe dwa lata później. Tylko w Polsce, w 1985 roku 11 osób dowiedziało się, że są zakażeni wirusem HIV. Na lekcjach biologii HIV poznajemy jako przykład retrowirusów. Wciąż pozostaje on niebezpieczny dla naszego ustroju ze względu na możliwość atakowania całego układu immunologicznego i upośledzania go.
Przy zakażeniu wirusem HIV cierpią na tym białe krwinki, do których należą: limfocyty T CD4, monocyty, makrofagi. Wirus dotyka ich bez względu na to, czy znajdują się we krwi, szpiku kostnym, elementach ośrodkowego układu nerwowego, bądź układu pokarmowego.
Jak przebiega zakażenie?
To, co wydarzy się w naszym organizmie po zakażeniu pozostaje związane z uwarunkowaniami gospodarza. W zależności od indywidualnych czynników genetycznych, samego wirusa, a także drogi zakażenia zależy przyszły los zakażonej osoby. Istotne pozostaje również to, czy białe krwinki od samego początku są zakażone wirusem.
Procesy zachodzące w organizmie osoby zakażonej są rozciągnięte w czasie. Od zakażenia do powstania zespołu nabytego niedoboru odporności mija od 8 do nawet 10 lat. AIDS pozostaje rozpoznane w momencie, kiedy osoby mają określone objawy choroby oportunistycznej. W przypadku upośledzenia odporności następuje zwiększenie ryzyka rozwoju choroby nowotworowej wraz z większą podatnością człowieka na czynniki chorobotwórcze, które do tej pory nie były groźne dla zdrowia i życia.
>> Chcesz dobrze zdać maturę z biologii? Zobacz ebook Mikrobiologia
Zakażenie wirusem HIV – objawy
Tuż po zakażeniu osoba nie może rozpoznać swojego stanu. Organizm pozostaje niezdolny do uruchomienia reakcji obronnej i nie produkuje przeciwciał. Retrowirus ma zdolność do gwałtownego namnażania się. U niektórych nosicieli, po kilku tygodniach występują objawy ostrego zakażenia retrowirusem.
Jednak również ta wiadomość jest bagatelizowana ze względu na podobieństwo do grypy lub mononukleozy. W jego trakcie możemy zauważyć osłabienie organizmu, gorączkę, powiększenie węzłów chłonnych. W trakcie ostrego zakażenia retrowirusem jego wykrycie pozostaje niemożliwe. Same objawy ustępują po około 2 tygodniach. Jedyną “pamiątką”, która pozostaje z zakażonym na dłużej są powiększone węzły chłonne.
Po przejściu ostrego zakażenia, następuje etap zwany zaciszem klinicznym. Zakażony jest nosicielem HIV, a przeciwciała wirusa są już możliwe do wykrycia. AIDS może powodować uszkodzenia w układzie nerwowych.
Wirus HIV – budowa i przeciwdziałanie
Dojrzały wirus zwany jest wirionem. Wirus typu HIV-1 ma kulisty kształt. Jego średnica wynosi od 120 do 260 nanometrów. Kapsyd mieści w sobie stożkowy rdzeń. Długość rdzenia wynosi około 100 nanometrów. Wirus typu HIV-1 posiada dwie nici RNA, gdzie zapisany jest jego materiał genetyczny.
Przeciwdziałanie związana z wirusem HIV sprawdzana się do stosowania podstawowych zasad ostrożności związanych zarówno z kontaktami seksualnymi, udzielaniem pierwszej pomocy, jak kontaktem z krwią innej osoby. Odpowiednim rozwiązaniem pozostaje wstrzymanie się od jednorazowych i przypadkowych aktów seksualnych oraz zabezpieczanie się za pomocą prezerwatyw. W przypadku udzielania pierwszej pomocy, konieczne jest zakładanie rękawiczek jednorazowych bez których w przypadku najmniejszej rany na naszym ciele może dojść do zakażenia.
