Budowa i funkcjonowanie sinic – rola w przyrodzie
Sinice to organizmy jednokomórkowe, należące do prokariota, czyli bezjądrowców, jak bakterie. Inaczej nazywane są cyjanofitami, cyjanobakteriami lub cyjanoprokariota. Sinice jego gromada organizmów samożywnych, dawniej uznawana była za rośliny zaliczane do prokariota.
Wszystkie sinice są autotrofami. Poza chlorofilem i karotenoidami, zawierają również barwnik czerwony o nazwie fikoerytryna, oraz barwnik niebieski o nazwie fikocyjanina. Materiałem zapasowym i produktem asymilacji u sinic jest wielocukier, nazywany skrobią sinicową. Sinice rozmnażają się wegetatywnie przez podział komórki i fragmentacje plechy, a także bezpłciowo za pomocą zarodników – egzospor i endospor. Rozmnażanie wegetatywne następuje przez podział komórki, rozerwanie nici lub wytworzenie tworów, które są specjalnie do tego celu stworzone. Takimi tworami do rozmnażania wegetatywnego są akinety, wcześniej wspomniane endospory i egzospory, hormogonia, planokoki, i nannocyty.
Sinice zamieszkują głównie wody słodkie i tworzą kolonie, które wchodzą w skład planktonu. Sinice są producentami, więc uczestniczą w produkcji materii organicznej. Część sinic żyje w symbiozie z grzybami wyższymi, i w ten sposób tworzy porosty. Inne sinice mają zdolność wiązania azotu atmosferycznego.
Sinice, to w większości organizmy samożywne, które obejmują formy jednokomórkowe i nitkowate. Na peryferiach części cytoplazmy, występują tu systemy tylakoidów, które zawierają chlorofil, fikocyjan, fikoerytryne i karoten. Chlorofil jest często maskowany przez barwniki, które występują w liczniejszym składzie. W związku z tym, sinice mają przeważnie barwę niebieską, żółtą lub siną. U większości sinic, nukleoid zajmuje centrum komórki, i jest odpowiednikiem nieistniejącego jądra. Od środowiska zewnętrznego, sinice odgranicza błona cytoplazmatyczna i ściana komórkowa. Pierwsza dzieli się na część wewnętrzną, która leży między cytoplazmą a ścianą komórkową, i część zewnętrzną, która otacza ścianę komórkową od zewnątrz. Obydwie części łączą się przez otwory w ścianie komórkowej. Natomiast ściana komórkowa, składa się z kompleksu mukopeptydowego i zawiera w swoim składzie kwas pimelinowy.
Sinice dla środowiska naturalnego odgrywają rolę organizmów pionierskich, zasiedlających najbardziej niedostępne tereny kuli ziemskiej, i przygotowują grunt dla innych organizmów, które są bardziej wymagające. Ponadto, są pokarmem dla zwierząt wodnych i współdziałają w procesach powstawania pewnych rodzajów skał.
Sinice dla człowieka odgrywają rolę zielonego nawozu azotowego, są źródłem glikolipidów zawierających kwas sufonowy dający szanse u chorych, zakażonych wirusem HIV, są biologiczną metodą oczyszczania wód ze strontu, stanowią pokarm np. w Japonii, gdzie są składnikiem chleba Tenga, oraz są źródłem glikoprotein, czyli substancji wykazujących właściwości przeciwnowotworowe.
