Fazy urbanizacji i miernik poziomu urganizacji

Procesy zmian społecznych oraz gospodarczych niosą ze sobą również zmiany związane z rozwojem miast. Do najważniejszych cech należy: wzrost ludności miejskiej w stosunku do wsi, zwiększenie inwestycji prywatnych oraz przestrzeni publicznych w mieście, a także zmiana stylu życia samych mieszkańców. Urbanizacja (lac. urbanus – „miejski”) to proces złożony, dotyczący zagadnień demograficznych, ekonomicznych, społecznych, przestrzenno-architektonicznych oraz technicznych.

Żywiołowy rozwój procesu urbanizacji nastąpił wraz z rozpoczęciem rewolucji przemysłowej w połowie XIX wieku. Ekspansja przemysłu, handlu oraz transportu przyczyniła się do przede wszystkim do wzrostu liczby miast oraz powolnym odchodzeniu od pracy w rolnictwie na rzecz przemysłu ciężkiego oraz usług. Miernikiem poziomu urbanizacji jest odsetek ludności miejskiej w danym państwie. W Europie współczynnik ten jest wysoki i wynosi 73,6% ogółu ludności Europy. Natomiast Ogólny wskaźnik urbanizacji świata stale rośnie – w 1900 roku wynosił 13%, w 1950 – 29%, w 2005 – już 50%, w 2010 roku 51%, w 2015 roku 56%. Wskaźnik urbanizacji wynosi 100% w krajach takich jak: Monako, Singapur oraz Katar.

Jakie miasta są największe?

Największymi miastami na świecie są:

Tokio (Japonia) – 37 mln mieszkańców,

Dżakarta (Indonezja) – 26 mln mieszkańców,

Seul (Korea Południowa) – 22 mln mieszkańców.

Jakie są fazy urbanizacji?

Jako że urbanizacja to długotrwały proces ewolucyjny, wyróżnia się w nim następujące fazy:

– urbanizacji: to proces zwiększania się ludności zamieszkującej miasta, przy jednoczesnym wyludnianiu się terenów wiejskich,

– suburbanizacji: z tym zjawiskiem mamy do czynienia kiedy centrum miasta nie jest w stanie pomieścić rosnącej liczby osób przyjeżdżających do miasta, dlatego nowe osiedla zaczynają tworzyć się na jego obrzeżach, czyli przedmieściach. Z czasem zauważalny jest również proces wyludniania się centrum miasta z powodu rosnących cen, zwiększenia zanieczyszczeń oraz poszukiwania spokoju na obrzeżach metropolii,

– dezurbanizacji: to faza zauważalnego spadku liczby ludności miasta w obszarze centrum oraz przedmieść. Wówczas najbogatsi mieszkańcy miast osiedlają się dala od centrum dużego miasta, w mniejszych tzw. miastach satelickich.

– reurbanizacji: to proces kiedy udział ludności obszaru centrum ponownie rośnie w stosunku do ogólnej liczby ludności. Jest to proces odradzania się miasta, kiedy nowe idee oraz zwiększenie atrakcyjności miasta przyciąga rzesze nowych mieszkańców.