Odróżnianie cukrów redukujących i nieredukujących
Próba Fehlinga umożliwia odróżnienie cukrów redukujących i nieredukujących. Używany w próbie odczynnik Fehlinga składa się z dwóch roztworów. Pierwszy z nich (Fehling I) zawiera siarczan (VI) miedzi (II), drugi natomiast (Fehling II) złożony jest z wodorotlenku sodu oraz winianu sodowo-potasowego. Odczynniki te miesza się dopiero bezpośrednio przed użyciem, dodając równe objętości każdego z nich.
>> Chcesz dobrze zdać maturę z chemii? Zobacz ebook Chemia część 4.
Jeżeli w badanej próbie obecny jest cukier redukujący (np. glukoza), dochodzi do redukcji niebieskiego siarczanu (VI) miedzi (II) do tlenku miedzi (I), który możemy obserwować jako czerwony osad. W przypadku cukru nieredukującego nie dojdzie do redukcji odczynnika.
