Właściwości siarczków

Czym są siarczki?

Siarczki to związki siarki na -II stopniu utlenienia. Występują zarówno w chemii nieorganicznej, jak i organicznej. W chemii nieorganicznej siarczkami określa się sole kwasu siarkowodorowego H₂S o wzorze ogólnym:

M_xyS_yx

Gdzie:
M – symbol metalu
S – siarka
x – wartościowość siarki (II)
y – wartościowość metalu

Mają one budowę jonową. Siarczkami są także związki kowalencyjne siarki z niemetalami. Najważniejsze z nich to siarczek węgla CS₂ oraz siarczek fosforu (V) P₄S₁₀.

Nieorganiczne siarczki metali to sole. Zatem ich reaktywność i metody otrzymywania są takie same jak dla innych soli. Siarczki metali są związkami krystalicznymi, często barwnymi, trudno rozpuszczalnymi w wodzie. Mają właściwości redukujące.

Siarczki występują w wielu minerałach tworzących skorupę ziemską, np. galenie PbS, cynobrze HgS, pirycie FeS₂, pirotynie FeS, czy sfalerycie ZnS. Stanowią kruszce do otrzymywania wielu metali. Są też stosowane jako barwniki do wyrobu farb i ceramiki oraz w produkcji diod i laserów.

W chemii organicznej siarczkami nazywane są sulfidy (dawniej tioetery), czyli związki posiadające wiązanie C-S-C, np. siarczek dimetylu, sulfid dimetylowy H₃C-S-CH₃. Siarczek dimetylu jest stosowany do nawaniania gazu ziemnego, ponieważ związek ten ma silny, nieprzyjemny zapach, dzięki czemu pozwala wyczuć ulatniający się gaz.